Άραγε, υπάρχει μαραθωνοδρόμος που αισθάνεται ότι στην υπόλοιπη ζωή του είναι loser;

Υπάρχει πιθανότητα να κατακτάς ένα στόχο τόσο μη αυτονόητο και να έχεις την αίσθηση ότι οι άλλοι στόχοι σου γλιστράνε μέσα από τα χέρια, σαν energy gel;

Υπάρχει πιθανότητα να τρέχεις προς μία γραμμή τερματισμού και να μη βρίσκεις στόχους για τα υπόλοιπα πράγματα που αγαπάς;

Δεν έχω την απάντηση.

Μπορεί το τρέξιμο από μόνο του να μην είναι αρκετό για να σε φέρει πιο κοντά σε όλα όσα ονειρεύεσαι να κάνεις.

Αλλά σίγουρα είναι μια δυνατή αρχή.