Περπατούσαμε μαζί με τη Χριστίνα την κλασική διαδρομή το 2008, όταν το άκουσα πρώτη φορά: λίγο μετά το 30^ο χιλιόμετρο, κάποιος ξένος, νομίζοντας ότι είχαμε εγκαταλείψει το τρέξιμο λόγω κούρασης, μας φώναξε «C’mon girls, it’s all downhill from here”.

Το άκουσα ξανά την επόμενη χρονιά στη Βαρκελώνη, τρέχοντας αυτή τη φορά: “Go, go, go, it’s all downhill from here”. Ήταν ψέμα, αλλά η υπόσχεση της κατηφόρας έβαλε για λίγα μέτρα στα πόδια μου φτερά. Τερμάτισα.

Μερικούς μήνες μετά, με τη νεογέννητη Στεφανία στα χέρια και αρκετές αμφιβολίες για το αν θα ξαναείχα ποτέ πίσω το σώμα μου όπως το ήξερα, άκουσα τη Σοφία να μουρμουρίζει “μην ελπίζεις και πολλά, it’s all downhill from here”. Η κατηφόρα είχε γίνει ξαφνικά πτώση. Η υπόσχεση απειλή. Πόσο σχετικό πάγμα οι κατηφόρες.